бу́йваліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Самка буйвала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́йваліца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бу́йваліца бу́йваліцы
Р. бу́йваліцы бу́йваліц
Д. бу́йваліцы бу́йваліцам
В. бу́йваліцу бу́йваліц
Т. бу́йваліцай
бу́йваліцаю		 бу́йваліцамі
М. бу́йваліцы бу́йваліцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́йваліца ж. бу́йволица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́йваліца, ‑ы, ж.

Самка буйвала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́йволица бу́йваліца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)