бу́йвалаў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бу́йвалаў бу́йвалавая бу́йвалавае бу́йвалавыя
Р. бу́йвалавага бу́йвалавай
бу́йвалавае		 бу́йвалавага бу́йвалавых
Д. бу́йвалаваму бу́йвалавай бу́йвалаваму бу́йвалавым
В. бу́йвалаў (неадуш.)
бу́йвалавага (адуш.)		 бу́йвалавую бу́йвалавае бу́йвалавыя (неадуш.)
бу́йвалавых (адуш.)
Т. бу́йвалавым бу́йвалавай
бу́йвалаваю		 бу́йвалавым бу́йвалавымі
М. бу́йвалавым бу́йвалавай бу́йвалавым бу́йвалавых

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́йвалаў

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бу́йвалаў бу́йвалавая бу́йвалавае бу́йвалавыя
Р. бу́йвалавага бу́йвалавай
бу́йвалавае		 бу́йвалавага бу́йвалавых
Д. бу́йвалаваму бу́йвалавай бу́йвалаваму бу́йвалавым
В. бу́йвалаў (неадуш.)
бу́йвалавага (адуш.)		 бу́йвалавую бу́йвалавае бу́йвалавыя (неадуш.)
бу́йвалавых (адуш.)
Т. бу́йвалавым бу́йвалавай
бу́йвалаваю		 бу́йвалавым бу́йвалавымі
М. бу́йвалавым бу́йвалавай бу́йвалавым бу́йвалавых

Крыніцы: sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бу́йвалаў, ‑лава.

Які мае адносіны да буйвала, належыць яму. Буйвалаў рог. Буйвалавы ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́йвал

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́йвал бу́йвалы
Р. бу́йвала бу́йвалаў
Д. бу́йвалу бу́йвалам
В. бу́йвала бу́йвалаў
Т. бу́йвалам бу́йваламі
М. бу́йвале бу́йвалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)