бузі́ннік, -у, м., зб.

Зараснік бузіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бузі́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бузі́ннік
Р. бузі́нніку
Д. бузі́нніку
В. бузі́ннік
Т. бузі́ннікам
М. бузі́нніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бузі́ннік, -ку м., бот. бузи́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бузі́ннік, ‑у, м., зб.

Зараснік бузіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бузи́нник бот. бузі́ннік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бе́заўе ’бузіннік’. Гл. бэз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)