бузава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; незак., што. (разм.).
Псаваць, трапаць, не берагчы што-н.
Б. адзенне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бузава́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бузу́ю |
бузу́ем |
| 2-я ас. |
бузу́еш |
бузу́еце |
| 3-я ас. |
бузу́е |
бузу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бузава́ў |
бузава́лі |
| ж. |
бузава́ла |
| н. |
бузава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бузу́й |
бузу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
бузу́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бузава́ць несов., разг. (вещь) трепа́ть, не бере́чь; грязни́ть;
б. адзе́жу — трепа́ть (не бере́чь, грязни́ть) оде́жду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бузава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., што.
Разм. Псаваць, трапаць, не берагчы што‑н. Бузаваць адзенне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бузава́ць ’біць, лупцаваць’ (Бяльк.), буза́ніць ’біць’. Рус. бузова́ть ’тс’, укр. бузува́ти ’тс’; ’рабіць вымову’. Запазычанне з польск. buzować ’тс’ (параўн. і buza ’лаянка, вымова’). Рыхардт, Poln., 38; Кюнэ, Poln., 47; Шанскі, 1, Б, 216. Польскае слова ўзята з італ. far buzzo ’злавацца’ (Брукнер, 51). Вельмі няпэўная сувязь усёй групы слоў з бузіна́ і да т. п., як і сувязь (Мацэнаўэр, Cizí sl., 127) з літ. baũsti ’прымушаць, караць’ (Фасмер, 1, 233; яшчэ Шанскі, там жа). Надта няпэўным з’яўляецца вывядзенне ўсх.-слав. (укр.) слоў прама з італ. мовы (так Рудніцкі, 241). Аб бузава́ць ’пэцкаць і да т. п.’ гл. пад буза́ 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бузава́цца, ‑зуецца; незак.
Зал. да бузаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бузава́нне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. бузаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бузава́цца несов., страд., разг. (изнашиваться, рваться) трепа́ться, грязни́ться; см. бузава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обшлёпывать несов., прост. бузава́ць; (истрёпывать) шарпа́ць, драць; (загрязнять) запэ́цкваць, пэ́цкаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Збуза́ць ’перашкодзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, звязана з бузаваць ’біць, лупцаваць’, буза ’скандал’ (гл.). Параўн. рус. дыял. избуздать, избузовать, ’пабіць, адлупцаваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)