буга́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. буга́й бугаі́
Р. бугая́ бугаёў
Д. бугаю́ бугая́м
В. бугая́ бугаёў
Т. бугаём бугая́мі
М. бугаі́ бугая́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бугаі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Бугаі́
Р. Бугаё́ў
Д. Бугая́м
В. Бугаі́
Т. Бугая́мі
М. Бугая́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бугаі́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. бугаі́
Р. бугаёў
Д. бугая́м
В. бугаі́
Т. бугая́мі
М. бугая́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрагмента́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць фрагментарнага. У самой знешняй фрагментарнасці паэмы [«Каліноўскі»] ёсць глыбокая прадуманасць і логіка. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыдкасло́ўе, ‑я, н.

Брыдкія, непрыстойныя словы, выразы; лаянка. Гультайства, брыдкаслоўе, п’янства — усё гэта трапляла ў поле зроку сатырыка. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сула́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць суладнага; гарманічнасць, суладжанасць, згоднасць. Маляўнічая прыродаапісальная лірыка здзіўляе і вабіць сваёй пластыкай, паўнатой і суладнасцю эмоцый. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безвыхо́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безвыходнага, адсутнасць выхаду. Фінал паэмы, у якім пераадольвалася гэта трагічная безвыходнасць.. быў.. звязаны з ідэйна-палітычным ростам мастака. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агітплака́т, ‑а, М ‑каце, м.

Спецыяльны плакат з агітацыйным зместам. Усе.. разнавіднасці мастацкай зброі.. скарыстоўвае Максім Танк на старонках агітплаката «Раздавім фашысцкую гадзіну». Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неапра́ўданы і неапраўда́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае апраўдання. // Неабгрунтаваны. Неапраўданая заява. □ Сустракаюцца ў паэме і няўдалыя, неапраўданыя пераносы слоў з аднаго радка ў другі. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трагеды́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць трагедыйнага. Трагедыйнасць сюжэта. □ Адцяняючы трагічныя інтанацыі і матывы, гэта «светлая падзея» як быццам «знімае», пераадольвае самую трагедыйнасць давераснёўскай лірыкі Максіма Танка. Бугаёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)