вярхо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Галоўны. Вярхоўны галоўнакамандуючы. Вярхоўны заканадаўчы орган.

•••

Вярхоўны Савет БССР — найвышэйшы заканадаўчы орган дзяржаўнай улады БССР.

Вярхоўны Суд БССР — найвышэйшы судовы орган БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уз’ядна́цца, ‑аецца; зак.

Аб’яднацца зноў. У верасні 1939 года Заходняя Беларусь уз’ядналася з БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспарцёр, ‑а, м.

Той, хто экспартуе тавары за мяжу. БССР — экспарцёр многіх прамысловых тавараў.

[Фр. exporteur ад лац. exporto — вывожу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

групко́м, ‑а, м.

Групавы камітэт, выбарны орган некалькіх сумежных пярвічных прафсаюзных арганізацыя. Групком АН БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усебелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Беларусі, агульны для ўсёй БССР. Усебеларускі злёт ударнікаў працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвінава́чваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвінавачваць (у 1 знач.).

2. у знач. наз. абвінава́чваны, ‑ага, м.; абвінава́чваная, ‑ай, ж. Той (тая), каму па суду прад’яўлена абвінавачанне ў якім‑н. злачынстве. Допыт абвінавачванага. □ Артыкулах, 157 Канстытуцыі БССР «Абвінавачванаму забяспечваецца права на абарону». Канстытуцыя БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падло́жнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць падложнага. Падложнасць дакумента. □ Падложнасць пісьмовага доказу.. можа быць даказана пры дапамозе любога доказу, уключаючы паказанні сведак. Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неапла́чаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не быў аплачаны. Неаплачаны праезд. □ Выканаўчымі дакументамі з’яўляюцца .. неаплачаныя ў тэрмін плацёжныя патрабаванні, акцэптаваныя плацельшчыкам. Грамадзянскі працэсуальны кодэкс БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцідзесяціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у пяцьдзесят гадоў.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося пяцьдзесят гадоў таму назад. Пяцідзесяцігоддзе БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бестэрміно́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае тэрміну, не абмежаваны ім. Бестэрміновы пашпарт. □ Зямля, якую займаюць калгасы, замацоўваецца за імі ў бясплатнае і бестэрміновае карыстанне, гэта значыць навечна. Канстытуцыя БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)