брю́хо разг. пу́за, -за ср., чэ́рава, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мамо́на ж.

1. миф. мамо́на;

2. уст. мамо́на; утро́ба, брю́хо ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэ́рава ср.

1. разг. брю́хо, живо́т м.;

2. утро́ба ж., чре́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бру́ха ’жывот’ (Шат., Сцяшк. МГ). Ст.-рус. брюхо, брюхъ, рус. брю́хо, укр. бру́хо, польск. brzuch, чэш. břicho, břich (ст.-чэш. břucho, břuch) і г. д. Слав. *brʼucho (*brʼuchъ) ’жывот’. Этымалогія не вельмі надзейная: лічаць, што першапачатковае значэнне ’выпукласць’, і параўноўваюць з с.-в.-ням. brûsche, ням. Brausche шышка’, гоц. brusts ’грудзі’, ст.-ірл. brú ’жывот’ і г. д. Слав. *brʼucho < bhreu̯‑s‑. Бернекер, 95; Праабражэнскі, 1, 49; Фасмер, 1, 225; Слаўскі, 1, 47.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пу́за ср., разг. брю́хо, пу́зо;

◊ адгадава́ць п. — отрасти́ть брю́хо;

ад п. — вдо́сталь, до отва́ла;

на пу́зе шоўк, а ў пу́зе шчоўк — погов. на брю́хе шёлк, а в брю́хе щёлк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Брух ’жывот, страўнік’ (Др.-Падб., Сцяшк. МГ). Зыходзячы з формы слова, запазычанне з польск. brzuch ’тс’. Параўн. бру́ха (там і літ-pa). Параўн. таксама і ст.-рус. брюхъ (паралельна да брюхо), якое можа сведчыць супраць версіі пра запазычанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыбу́х, -ха́ м.

1. разг. желу́док;

2. прост., ирон. брю́хо ср.;

◊ з усі́мі ~ха́мі — со все́ми потроха́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утро́ба ж.

1. (брюхо) чэ́рава, -ва ср.;

2. (внутренности, потроха) вантро́бы, -баў ед. нет;

◊

утро́ба ма́тери уло́нне ма́ці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брюшко́ ср.

1. (у насекомых) бру́шка, -ка ср.;

2. (уменьш.-ласк. к брю́хо; животик) разг., шутл. жыво́цік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завалі́цца сов.

1. (упасть за что-л.) завали́ться;

кні́га ~лі́лася за ша́фу — кни́га завали́лась за шкаф;

2. (обрушиться внутрь) обвали́ться;

3. разг. (упасть) завали́ться;

4. разг. (улечься) завали́ться;

з. спаць — завали́ться спать;

5. обл. завя́знуть;

конь ~лі́ўся па са́мае чэ́рава — ло́шадь завя́зла по са́мое брю́хо;

◊ хоць ~лі́ся — хоть завали́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)