брюне́т бруне́т, -та м., чарня́вы, -вага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бруне́т м. брюне́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бруне́т. Рус. брюне́т, укр. брюне́т. Запазычанне (бел. і ўкр., можа, праз рус. мову) з франц. brunet (< brun ’карычневы’). Падрабязней гл. Шанскі, 1, Б, 207.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чарня́вы

1. прил. сму́глый, черня́вый;

2. в знач. сущ. сму́глый, брюне́т м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жгу́чий пяку́чы; (горячий) гара́чы;

◊

жгу́чий брюне́т я́ркі бруне́т;

жгу́чий вопро́с пі́льнае (во́страе) пыта́нне;

жгу́чие слёзы пяку́чыя слёзы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)