брэто́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брэто́нка |
брэто́нкі |
| Р. |
брэто́нкі |
брэто́нак |
| Д. |
брэто́нцы |
брэто́нкам |
| В. |
брэто́нку |
брэто́нак |
| Т. |
брэто́нкай
брэто́нкаю |
брэто́нкамі |
| М. |
брэто́нцы |
брэто́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брето́нка брэто́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брэто́нцы, ‑аў; адз. брэтонец, ‑нца, м.; брэтонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. брэтонкі, ‑нак; ж.
Жыхары Брэтані.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)