брэ́нкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. брэ́нкаю брэ́нкаем
2-я ас. брэ́нкаеш брэ́нкаеце
3-я ас. брэ́нкае брэ́нкаюць
Прошлы час
м. брэ́нкаў брэ́нкалі
ж. брэ́нкала
н. брэ́нкала
Загадны лад
2-я ас. брэ́нкай брэ́нкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час брэ́нкаючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брэ́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і брынкаць. [Антон:] — Мабыць, дзіўна гэта тут, каб старшыня ды на мандаліне брэнкаў? Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брэ́нканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. брэнкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брэ́нкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да брэнкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Брэ́нґаць ’бразгаць’ (Сцяц.). Запазычанне (праз *брэ́нкаць) з польск. brzękać ’тс’ (дзе да слав. гукапераймальнай асновы *bręk‑, гл. Слаўскі, 1, 46). Параўн. ст.-бел. бренк, брянк ’звон’, брянкати (< польск.), гл. Булыка, Запазыч., 48.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звінець, пазвоньваць, дзынкаць; дзвэнкаць, брэнкаць, брынчаць, брынчэць, брынкаць, зумкаць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)