брэге́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брэге́т |
брэге́ты |
| Р. |
брэге́та |
брэге́таў |
| Д. |
брэге́ту |
брэге́там |
| В. |
брэге́т |
брэге́ты |
| Т. |
брэге́там |
брэге́тамі |
| М. |
брэге́це |
брэге́тах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брэге́т, ‑а, М ‑геце, м.
Уст. Гадзіннік асобай канструкцыі, які адбіваў гадзіны і долі гадзін і паказваў лічбы месяца.
[Ад імя французскага майстра — Breguet (1747–1823).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бреге́т уст. брэге́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)