брыць, бры́ю, бры́еш, бры́е; брый; бры́ты; незак., каго-што.

Зразаць брытвай валасы да кораня.

Б. бараду.

|| зак. пабры́ць, -бры́ю, -бры́еш, -бры́е; -бры́ў; -бры́й; -бры́ты.

|| звар. бры́цца, бры́юся, бры́ешся, бры́ецца; бры́йся; зак. пабры́цца, -бры́юся, -бры́ешся, -бры́ецца; -бры́йся.

|| наз. брыццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бры́ю бры́ем
2-я ас. бры́еш бры́еце
3-я ас. бры́е бры́юць
Прошлы час
м. бры́ў бры́лі
ж. бры́ла
н. бры́ла
Загадны лад
2-я ас. бры́й бры́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бры́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брыць несов. брить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыць, брыю, брыеш, брые; незак., каго-што.

Зразаць валасы брытвай да кораня; галіць. Брыць бараду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Брыць ’брыць’ (БРС, Юрч.). Рус. брить, укр. бри́ти, чэш. břiti, серб.-харв. брѝјати, балг. дыял. брѝя, славен. bríti. Аснова *bhrēi̯‑. Параўн. ст.-інд. bhrīṇā́ti ’раніць’, ст.-іран. pairibrīnaiti ’разрэзвае’ і г. д. Бернекер, 94; Праабражэнскі, 1, 45–46; Фасмер, 1, 213; БЕР, 1, 79.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пабры́цца гл. брыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабры́ць гл. брыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бри́ть несов. галі́ць, брыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́цца, брыюся, брыешся, брыецца; незак.

1. Брыць сябе. Міхал Тварыцкі сеў за столік брыцца. Чорны.

2. Не насіць барады і вусоў.

3. Зал. да брыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад брыць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. У выразе: брыючы палёт гл. палёт.

3. Дзеепрысл. Незак. ад брыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)