бры́нкнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. бры́нкну бры́нкнем
2-я ас. бры́нкнеш бры́нкнеце
3-я ас. бры́нкне бры́нкнуць
Прошлы час
м. бры́нкнуў бры́нкнулі
ж. бры́нкнула
н. бры́нкнула
Загадны лад
2-я ас. бры́нкні бры́нкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час бры́нкнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бры́нкнуць сов., однокр., разг.

1. задребезжа́ть;

2. забренча́ть, затре́нькать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́нкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да брынкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́нкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Бразгатаць, утвараць бразгатлівыя гукі.

2. на чым. Няўмела іграць на якім-н. музычным інструменце.

Б. на гітары.

|| зак. прабры́нкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| аднакр. бры́нкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бры́нканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забрынча́ць і забрынчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць брынчаць, брынчэць. // Брынкнуць. Зварухнуў [Міколка] нагой нейкую бляшанку па дарозе, і яна чыркнулася аб камень, забрынчэла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)