бры́нканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
бры́нканне |
| Р. |
бры́нкання |
| Д. |
бры́нканню |
| В. |
бры́нканне |
| Т. |
бры́нканнем |
| М. |
бры́нканні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бры́нканне ср., разг.
1. дребезжа́ние;
2. бренча́нье, тре́ньканье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бры́нканне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. брынкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бры́нкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
1. Бразгатаць, утвараць бразгатлівыя гукі.
2. на чым. Няўмела іграць на якім-н. музычным інструменце.
Б. на гітары.
|| зак. прабры́нкаць, -аю, -аеш, -ае; -аны.
|| аднакр. бры́нкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. бры́нканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бренча́ние бры́нканне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гамза́ты, ‑ая, ‑ае.
Абл. Гугнявы. З кухні пачуў Карызна гамзатае брынканне гітары. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дребезжа́ние ср. бры́нканне, -ння ср., бразджа́нне, -ння ср., бразгата́нне, -ння ср., дры́нканне, -ння ср., ляската́нне, -ння ср., лёскат, -ту м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трэ́нькаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Найграваць (на струнным шчыпковым музычным інструменце), брынкаць. [Антон] паклаў сабе на калені мандаліну, на якой толькі што ціха трэнькаў, і слухаў далёкае пагрукванне. Савіцкі. У хаце ёсць мандаліна, на якой даволі прыстойна трэнькаюць. Навуменка.
2. Гучаць, утвараць адрывістыя, брынклівыя гукі (пра шчыпковыя музычныя інструменты). У кухні перасталі трэнькаць струны мандаліны. Карпюк. // Звінець. Гараць кастры, усюды гамонка, галасы, коні пасвяцца пад ляском і трэнькаюць званкамі. Ракітны. // Утвараць гукі, падобныя на брынканне струн (пра птушак, насякомых). За абедам збіралася ўся сям’я. Дзеці сварыліся з-за кавалкаў мяса. Дамавіта трэнькаў цвыркун пад печчу. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)