бры́кнуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. бры́кнуся бры́кнемся
2-я ас. бры́кнешся бры́кнецеся
3-я ас. бры́кнецца бры́кнуцца
Прошлы час
м. бры́кнуўся бры́кнуліся
ж. бры́кнулася
н. бры́кнулася
Загадны лад
2-я ас. бры́кніся бры́кніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час бры́кнуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бры́кнуцца сов., разг. (неожиданно упасть) бря́кнуться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Нечакана, раптоўна ўпасці. Брыкнуцца на роўным месцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брык, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеяслова бры́кнуць, бры́кнуцца і брыкну́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́кнуць сов., разг., см. бры́кнуцца

брыкну́ць сов., однокр. лягну́ть, брыкну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Аднакр. да бры́каць.

2. Тое, што і брыкнуцца.

брыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да брыка́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)