брыкетава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. брыкетава́нне
Р. брыкетава́ння
Д. брыкетава́нню
В. брыкетава́нне
Т. брыкетава́ннем
М. брыкетава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брыкетава́нне ср., спец. брикети́рование; см. брыкетава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыкетава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. брыкетаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брикети́рование брыкетава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)