брыга́дніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
брыга́дніца |
брыга́дніцы |
| Р. |
брыга́дніцы |
брыга́дніц |
| Д. |
брыга́дніцы |
брыга́дніцам |
| В. |
брыга́дніцу |
брыга́дніц |
| Т. |
брыга́дніцай
брыга́дніцаю |
брыга́дніцамі |
| М. |
брыга́дніцы |
брыга́дніцах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брыга́дніца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да брыгаднік. Сем брыгадніц выйшлі ў карагодзе. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брига́дница брыга́дніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)