брыг, -а, мн. -і, -аў, м.

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 стст. з прамымі ветразямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́г

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бры́г бры́гі
Р. бры́га бры́гаў
Д. бры́гу бры́гам
В. бры́г бры́гі
Т. бры́гам бры́гамі
М. бры́гу бры́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брыг м., мор. бриг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыг, ‑а, м.

Двухмачтавае паруснае судна 18–19 ст., ваеннае або гандлёвае.

[Анг. brig.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Брыг ’від судна’. Рус. бриг, укр. бриг. Запазычанне з ням. Brigg або англ. brig (< італ. brigantino). Праабражэнскі, 1, 45; Фасмер, 1, 213; Клюге, 100. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Б, 195.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бриг мор. брыг, род. бры́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыганці́на, ‑ы, ж.

Уст. Невялікі брыг, ваенны або карсарскі. Тое, што здалося Арцёму Іванавічу імем, азначала назву нежывой істоты, «брыганціна» — карабель. Мележ.

[Іт. brigantino.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)