брывяны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
брывяны́ |
брывяна́я |
брывяно́е |
брывяны́я |
| Р. |
брывяно́га |
брывяно́й
брывяно́е |
брывяно́га |
брывяны́х |
| Д. |
брывяно́му |
брывяно́й |
брывяно́му |
брывяны́м |
| В. |
брывяны́ (неадуш.)
брывяно́га (адуш.) |
брывяну́ю |
брывяно́е |
брывяны́я (неадуш.)
брывяны́х (адуш.) |
| Т. |
брывяны́м |
брывяно́й
брывяно́ю |
брывяны́м |
брывяны́мі |
| М. |
брывяны́м |
брывяно́й |
брывяны́м |
брывяны́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
брывяны́ бро́вный;
~ны́я ду́гі — бро́вные ду́ги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брывяны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае дачыненне да брыва. Адкрыты лоб, сама смуглява, А што найбольш прывабна ў ёй [Марыне], Дык гэта вочы, іх аправа Пад тонкай дужкай брывяной. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)