бру́ссе, -я, н., зб.

Брусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бру́ссе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бру́ссе
Р. бру́сся
Д. бру́ссю
В. бру́ссе
Т. бру́ссем
М. бру́ссі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бру́ссе собир., ср. бру́сья мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бру́ссе, ‑я, н., зб.

Брусы. Жаўцеюць высокія сцірты дошак, брусся, апілаваных плашчакоў. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)