брусо́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. брусо́чны брусо́чная брусо́чнае брусо́чныя
Р. брусо́чнага брусо́чнай
брусо́чнае		 брусо́чнага брусо́чных
Д. брусо́чнаму брусо́чнай брусо́чнаму брусо́чным
В. брусо́чны (неадуш.)
брусо́чнага (адуш.)		 брусо́чную брусо́чнае брусо́чныя (неадуш.)
брусо́чных (адуш.)
Т. брусо́чным брусо́чнай
брусо́чнаю		 брусо́чным брусо́чнымі
М. брусо́чным брусо́чнай брусо́чным брусо́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брусо́чны брусо́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брусо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бруска. Брусочны камень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брусо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. Чатырохгранны кавалак чаго-н.

Б. мыла.

2. Вастрыльны, шліфавальны камень звычайна ў форме прадаўгаватага чатырохгранніка.

Вастрыць касу бруском.

|| памянш. брусо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. брусо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брусо́чный брусо́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)