Бруснікі́ ’дружкі жаніха’ (Інстр. II), бру́снік ’тс’ (Шат., Дзмітр.). Як думае Дзмітрыеў (там жа), ад брус, брусок: «острящий хорошо, так и брусник отлично умеет острить языком и устранять препятствия».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бру́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бру́снік бру́снікі
Р. бру́сніка бру́снікаў
Д. бру́сніку бру́снікам
В. бру́сніка бру́снікаў
Т. бру́снікам бру́снікамі
М. бру́сніку бру́сніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)