брусне́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
брусне́лы |
брусне́лая |
брусне́лае |
брусне́лыя |
| Р. |
брусне́лага |
брусне́лай
брусне́лае |
брусне́лага |
брусне́лых |
| Д. |
брусне́ламу |
брусне́лай |
брусне́ламу |
брусне́лым |
| В. |
брусне́лы (неадуш.)
брусне́лага (адуш.) |
брусне́лую |
брусне́лае |
брусне́лыя (неадуш.)
брусне́лых (адуш.) |
| Т. |
брусне́лым |
брусне́лай
брусне́лаю |
брусне́лым |
брусне́лымі |
| М. |
брусне́лым |
брусне́лай |
брусне́лым |
брусне́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Брусне́ць чырванець; загараць’, брусне́лы. Гл. брусні́ца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брусні́ца. Рус. брусни́ка, укр. брусни́ця, польск. bruśnica, чэш. brusnice і г. д. Слав. *brus‑ ’брусніца’ тлумачыцца як этымалагічна звязанае з брус (гл.), *brъs‑nǫti ’здзіраць’, *brusiti ’гладзіць, тачыць’ (ягады брусніцы быццам лёгка зрываюцца). Як семантычную паралель параўн. ням. Streichbeere (да streichen гладзіць’). Бернекер, 90; Траўтман, 36; Праабражэнскі, 1, 47; Фасмер, 1, 221; Махэк₂, 70 (апошні лічыць назву «праеўрапейскім» словам). Форму брушні́ца ’брусніца’ (Сцяшк. МГ, Нас., Бяльк.) Кюнэ (Poln., 46) лічыць запазычаннем з польск. brusznica. Да слав. *brusьnica ’брусніца’. Бернекер (90) адносіць па паходжанню і бел. брусне́ць ’чырванець; загараць’, брусне́лы ’чырванаваты; загарэлы’ (Нас.). Гл. яшчэ Лучыц-Федарэц. Бел.-рус. ізал., 64.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)