Бру́сава
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Бру́сава |
| Р. |
Бру́сава |
| Д. |
Бру́саву |
| В. |
Бру́сава |
| Т. |
Бру́савам |
| М. |
Бру́саве |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
праламля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да праламацца (у 2 знач.).
2. перан. Кніжн. Атрымліваць, набываць іншы, новы сэнс, змест у чым‑н. Хораша, такім чынам, раскрываў крытык эвалюцыю светаўспрымання Брусава, заўважаючы, як супярэчліва праламлялася яна ў змесце і форме яго паэзіі. Лойка.
3. Зал. да праламляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)