бруне́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бруне́тка бруне́ткі
Р. бруне́ткі бруне́так
Д. бруне́тцы бруне́ткам
В. бруне́тку бруне́так
Т. бруне́ткай
бруне́ткаю		 бруне́ткамі
М. бруне́тцы бруне́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бруне́тка ж. брюне́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бруне́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да брунет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бруне́т, -а, М -не́це, мн. -ы, -аў, м.

Мужчына з чорнымі або вельмі цёмнымі валасамі.

|| ж. бруне́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брюне́тка бруне́тка, -кі ж., чарня́вая, -вай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)