бро́мавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бро́мавы бро́мавая бро́мавае бро́мавыя
Р. бро́мавага бро́мавай
бро́мавае		 бро́мавага бро́мавых
Д. бро́маваму бро́мавай бро́маваму бро́мавым
В. бро́мавы (неадуш.)
бро́мавага (адуш.)		 бро́мавую бро́мавае бро́мавыя (неадуш.)
бро́мавых (адуш.)
Т. бро́мавым бро́мавай
бро́маваю		 бро́мавым бро́мавымі
М. бро́мавым бро́мавай бро́мавым бро́мавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бро́мавы бро́мовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бро́мавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да брому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бром, -у, м.

Хімічны элемент, цяжкая цёмна-бурая вадкасць з рэзкім непрыемным пахам, якая выкарыстоўваецца ў тэхніцы, медыцыне, фатаграфіі і пад.

|| прым. бро́мавы, -ая, -ае і бро́місты, -ая, -ае.

Бромісты калій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бро́мовый бро́мавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)