бро́вар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бро́вар |
бро́вары |
| Р. |
бро́вара |
бро́вараў |
| Д. |
бро́вару |
бро́варам |
| В. |
бро́вар |
бро́вары |
| Т. |
бро́варам |
бро́варамі |
| М. |
бро́вары |
бро́варах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бро́вар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Вінакурны ці піваварны завод.
|| прым. бро́варскі, -ая, -ае і бро́варны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бро́вар м. виноку́рня ж., виноку́ренный заво́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бро́вар, ‑а, м.
Вінакурны завод; вінакурня. Пры карчме была крама і шынок, у які гарэлку прывозілі вочкамі з недалёкага панскага бровара. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бро́вар ’вінакурня’. Укр. бро́вар. Запазычанне з польск. browar ’тс’ (параўн. browarz ’півавар’) < ням. Brauer. Гл. Брукнер, 42; Фасмер, 1, 215; Бернекер, 88; Рыхардт, Poln., 37; Кюнэ, Poln., 46; Шалудзька, Нім., 23; Рудніцкі, 213 (указваюць таксама на с.-в.-ням. і н.-ням. крыніцу). Ст.-бел. бровар ’бровар, піваварня’ вядома з XVI ст. (Булыка, Запазыч.). Бел. бровар ’півавар’ (Нас.) запазычана з польск. browarz ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
півава́рня, -і, мн. -і, -яў, ж. (уст.).
Тое, што і бровар.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вінаку́рня, ‑і, ж.
Уст. Прадпрыемства, дзе гоніцца спірт, гарэлка; бровар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пивова́рня уст. брова́р, -ра м., півава́рня, -ні ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
виноку́рня ж., уст. вінаку́рня, -ні ж., бро́вар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Про́вар ’вінакурня, бровар’ (Нас., Др.-Падб.; брасл., Рам., 8; Грыг., Мік., Янк. 2, Сл. ПЗБ), про́раў (Сл. ПЗБ). З бровар (гл.) пад уплывам правары́ць. Сюды ж права́рня ’вінакурня’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)