бри́ть несов. галі́ць, брыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыць несов. брить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галі́ць несов. брить;

◊ у яго́ і шы́ла го́ліць — посл. у него́ и ши́ло бре́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Брыць ’брыць’ (БРС, Юрч.). Рус. брить, укр. бри́ти, чэш. břiti, серб.-харв. брѝјати, балг. дыял. брѝя, славен. bríti. Аснова *bhrēi̯‑. Параўн. ст.-інд. bhrīṇā́ti ’раніць’, ст.-іран. pairibrīnaiti ’разрэзвае’ і г. д. Бернекер, 94; Праабражэнскі, 1, 45–46; Фасмер, 1, 213; БЕР, 1, 79.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)