браху́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. браху́ха браху́хі
Р. браху́хі браху́х
Д. браху́се браху́хам
В. браху́ху браху́х
Т. браху́хай
браху́хаю		 браху́хамі
М. браху́се браху́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

браху́ха ж., разг., пренебр.

1. лгу́нья, вру́нья, бреху́нья;

2. болту́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браху́ха, ‑і, ДМ ‑хусе, ж.

Жан. да брахун. [Акуля:] — Ідзі, ідзі, так вось і павераць табе, брахусе. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

браху́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм., пагард.).

Ілгун, манюка.

|| ж. браху́ха, -і, ДМ -ху́се, мн. -і, -ху́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бреху́нья браху́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

врунья ілгу́ха, -хі ж., (после гласных) лгу́ха, -хі ж., хлусе́лька, -кі ж., маню́ка, -кі ж., браху́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)