брани́ть несов. свары́цца (на каго); (ругать) ла́яць (каго); (порицать) ганьбава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушчува́ць несов. брани́ть, жури́ть; выгова́ривать; укоря́ть, упрека́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Брані́ць ’лаяць’, брані́цца сварыцца, лаяцца’ (Нас.). Відаць, з рус. брани́ть, брани́ться.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́яць несов. руга́ть, брани́ть, пробира́ть; поноси́ть;

л. на чым свет стаі́ць — руга́ть на чём свет стои́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свары́цца несов.

1. (быть в ссоре) ссо́риться;

2. ссо́риться, руга́ться, брани́ться;

3. (на каго) руга́ть (кого), брани́ть (кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чихво́стить несов., прост.

1. (бранить, пробирать) ла́яць, прабіра́ць, выгаво́рваць (каму), свары́цца (на каго);

2. (бить, сечь) біць, хваста́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробира́ть несов.

1. (пронимать, прохватывать) прайма́ць, прабіра́ць;

2. (делать выговор, бранить кого-л.) разг. прабіра́ць, выгаво́рваць (каму), свары́цца (на каго), ла́яць;

3. (посев) с.-х. прапо́лваць, прарыва́ць; см. пробра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабіра́ць несов.

1. (о морозе) пробира́ть, пронима́ть, прохва́тывать;

2. разг. (бранить) пробира́ть, отчи́тывать; (критиковать — ещё) прораба́тывать; (в печати — ещё) пропеча́тывать;

3. (проделывать узкую полосу или отверстие в чём-л.) пробира́ть;

1-3 см. прабра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыча́ць несов.

1. крича́ть; ора́ть; вопи́ть;

2. шуме́ть; галде́ть;

3. (на кого) крича́ть, руга́ть (кого), брани́ть (кого), прикри́кивать;

кры́чма к.о́чень си́льно крича́ть;

к. на ўсё го́рла — крича́ть во всё го́рло;

к. не́ма (не́мым го́ласам) — крича́ть благи́м ма́том; реве́ть белу́гой;

хоць гвалт (караву́л) крычы́ — хоть карау́л кричи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пойти́ сов.

1. пайсці́;

2. (о транспорте) пайсці́;

по́езд пошёл цягні́к пайшо́ў;

3. (поплыть) пайсці́, паплы́сці, паплы́ць;

лёд пошёл лёд пайшо́ў;

парохо́д пошёл парахо́д пайшо́ў (паплы́ў);

4. (сдвинуться с места) пайсці́, пасу́нуцца;

5. (устремиться на приманку) пача́ць бра́цца, пайсці́;

6. (вдвинуться внутрь) пале́зці;

7. (потянуться — о лесе, дороге и т. п.) пайсці́, пацягну́цца;

8. (оказаться к лицу) падысці́; стаць да тва́ру;

9. (начать) пача́ць; (начаться) пача́цца; (приняться) узя́цца;

пойду́т спо́рить — конца́ не ви́дно пачну́ць (во́зьмуцца) спрача́цца — канца́ не віда́ць;

и пошёл, и пошёл брани́ть і дава́й, і дава́й (і пача́ў, і пача́ў) ла́яць;

пошла́ писа́ть губе́рния пайшла́ піса́ць губе́рня;

ко́ли на то пошло́ калі́ на то́е пайшло́;

пошло́ к тому́ пайшло́ на то́е;

пошёл! (в знач. «трогай») паганя́й!, гайда́!; см. идти́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)