бранзава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. бранзава́нне
Р. бранзава́ння
Д. бранзава́нню
В. бранзава́нне
Т. бранзава́ннем
М. бранзава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бранзава́нне ср. бронзи́рование, бронзиро́вка ж., бронзо́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бранзава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бранзаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранзава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; незак., што.

Пакрываць тонкім слоем бронзы або, фарбуючы, надаваць чаму-н. выгляд бронзы.

|| зак. набранзава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны.

|| наз. бранзава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бронзи́рова́ние бранзава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бронзиро́вка ж. бранзава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)