браві́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым і без дап.

Пагарджаць чым-н. дзеля паказной храбрасці; выхваляцца.

Б. небяспечнасцю.

|| наз. браві́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

браві́раваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. браві́рую браві́руем
2-я ас. браві́руеш браві́руеце
3-я ас. браві́руе браві́руюць
Прошлы час
м. браві́раваў браві́равалі
ж. браві́равала
н. браві́равала
Загадны лад
2-я ас. браві́руй браві́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час браві́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

браві́раваць несов. брави́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браві́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., чым і без дап.

Пагарджаць чым‑н. дзеля паказной храбрасці; выстаўляць напаказ што‑н., задавацца; выхваляцца. У той момант.. [Славік] узненавідзеў кранаўшчыцу. І вось цяпер бравіруе смеласцю да парушэння правілаў тэхнікі бяспекі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брави́ровать несов. браві́раваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

браві́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. бравіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)