бо́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́цік бо́цікі
Р. бо́ціка бо́цікаў
Д. бо́ціку бо́цікам
В. бо́цік бо́цікі
Т. бо́цікам бо́цікамі
М. бо́ціку бо́ціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бо́цік I м. (обувь) бо́тик, сапожо́к

бо́цік II м., уменьш., мор. бо́тик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бот, -а, М бо́це, мн. бо́ты, -аў, м.

Абутак з высокімі халявамі.

Хромавыя боты.

|| памянш. бо́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́тик мор. бо́цік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́тики мн. бо́цікі, -каў; ед. бо́цік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́цікі I (ед. бо́цік м.)

1. (резиновые. фетровые и т.п.) бо́тики;

2. сапо́жки

бо́цікі II (ед. бо́цік м.) бот. боре́ц си́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́цікі, ‑аў; адз. боцік, ‑а, м.

1. Памянш. да боты.

2. Від жаночага абутку. Волька пераабулася ў боцікі, апранула паліто, і.. [дзяўчаты] выйшлі з пакоя. Даніленка.

3. Тое, што і аканіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сняго́ўцы ‘гумавыя жаночыя боцікі’ (Сцяшк., Скарбы, Шатал., Нар. лекс., Жыв. сл., Нар. словатв.), снегаўцы ‘тс’ (Мат. Гом.), ‘зімовы абутак з кароткімі халяўкамі’ (Жд. 1), сняго́ўцы ‘зімовыя боцікі’ (Сл. ПЗБ), снего́ўцы ‘тс’ (Сл. ПЗБ), ‘галошы’ (Сл. ПЗБ), снего́вец, сніго́вэц ‘кароценькі гумавы боцік’ (Сл. Брэс.). З польск. śniegowce ‘тс’; гл. Арашонкава, Бел.-польск. ізал., 11; Сл. ПЗБ, там жа. Адаптаванае сне́жнікі ‘тс’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)