бо́хаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
бо́хаю |
бо́хаем |
| 2-я ас. |
бо́хаеш |
бо́хаеце |
| 3-я ас. |
бо́хае |
бо́хаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
бо́хаў |
бо́халі |
| ж. |
бо́хала |
| н. |
бо́хала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
бо́хай |
бо́хайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
бо́хаючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бо́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Моцна стукаць нагамі пры хадзьбе. [Рыбін] бохаў ботамі на ўсю шырыню крокаў і на павароце амаль што не збіў.. [Веру] з ног. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да бохаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Набохаць ’наліць’ (Жд. 2), рус. наббхаться ’наесціся, напіцца’. Гл. бохаць, бох.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бо́хат ’самае глыбокае месца ў ручаі або ў невялікай рэчцы’ (Яшкін). Параўн. рус. бухото́к ’шум ад падводнай крыніцы ў завадзі’. Утварэнне (мадэль *boch‑ъtъ, ‑ъtь‑ — суфікс аддзеяслоўных імён) ад бох‑, бух‑ (параўн. бо́хаць, бу́хаць і да т. п.). Да назваў глыбокіх месц у вадзе гл. Безлай, SR, 5–7, 125 і наст.; Балецкі, SSlav, 5, 183–184 (аб гукапераймальных словах). Магчыма, сюды ж і рус. дыял. бо́хоть ’вада на паверхні лёду’ (аб рус. слове Куркіна, Этимология 1966, 106: сувязь з славен. bohôt дастатак, лішак’ і далей (з іншым вакалізмам) бу́хта ’вада са снегам на паверхні лёду’), падрабязней гл. пад бу́хта 2 і Краўчук, БЛ, 1975, 7, 68.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)