борона́ с.-х. барана́, -ны́ ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
барана́ ж., с.-х. борона́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спружыно́вы пружи́нный;
~вая барана́ — пружи́нная борона́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спружыно́ўка ж., с.-х., разг. пружи́нная борона́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лучковы ў выразе лучко́ва борона́ ’драўляная барана з дужкай наперадзе’ (ТС). Да лук 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Барана́. Рус., укр. борона́, польск. brona, чэш. brána (brány), в.-луж. bróna, н.-луж. brona, балг. бра́на́, серб.-харв. бра́на, славен. brána і г. д. Прасл. borna (bor‑na) ад асновы *bor‑ (параўн. bor‑zda ’баразна’). Параўноўваюць з лац. forāre ’свярліць’, ст.-в.-ням. borōn ’тс’, грэч. φαρόω ’ару’, φάρω ’расколваю’, лат. beȓzt церці, чысціць’ і да т. п. Гл. Бернекер, 74; Праабражэнскі, 1, 38; Фасмер, 1, 196–197; Брукнер, 41; Слаўскі, 1, 43; Махэк₂, 64; БЕР, 1, 74. Параўн. яшчэ Машынкі, Pierw., 74 (спецыфічная сувязь слав. і ст.-грэч. моў). Вельмі няпэўнай (з пункту погляду фанетыкі) з’яўляецца версія Аткупшчыкова, ЭИРЯ, IV, 87–96 (*borna < *bhorgná або *bhorgsná, да лац. frangere разбіваць’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)