бо́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бо́на бо́ны
Р. бо́ны бо́н
Д. бо́не бо́нам
В. бо́ну бо́ны
Т. бо́най
бо́наю		 бо́намі
М. бо́не бо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бо́на ж., фин. бо́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́на,

гл. боны ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бо́н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Бо́н
Р. Бо́на
Д. Бо́ну
В. Бо́н
Т. Бо́нам
М. Бо́не

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бо́ны​I фин. бо́ны, -наў;

бо́на ед. бо́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бо́н бо́ны
Р. бо́на бо́наў
Д. бо́ну бо́нам
В. бо́н бо́ны
Т. бо́нам бо́намі
М. бо́не бо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Бонн г. Бон, род. Бо́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́ны¹, -аў, адз. бо́на, -ы, ж. (спец.).

1. Кароткатэрміновыя крэдытныя дакументы, якія даюць права на атрыманне пэўнай сумы ў вызначаны тэрмін.

2. Папяровыя грашовыя знакі, што выйшлі з ужытку і сталі прадметам калекцыяніравання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́ны​II (плавучие ограждения) бо́ны, -наў; ед. бон, род. бо́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́ны ​1, ‑аў; адз. бона, ‑ы, ж.

1. Крэдытныя дакументы, якія даюць уладальніку права на атрыманне паказанай у іх сумы ў вызначаны тэрмін ад пэўнай асобы або ўстановы.

2. Часовыя папяровыя грошы, якія выпускаюцца звычайна мясцовымі ўладамі.

3. Папяровыя грошы, якія больш не ўжываюцца, а выкарыстоўваюцца для калекцыі..

[Фр. bon — талон, чэк (на плацеж).]

бо́ны ​2, ‑аў; адз. бон, ‑а, м.

1. Плывучая загарода, якая выкарыстоўваецца пры лесасплаве, а таксама плывучыя загароды, якія перашкаджаюць варожым караблям праходзіць з мора ў гавань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)