блі́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкі блін з пшанічнай мукі, часцей з якой-н. начынкай.

Блінчыкі з мясам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блі́нчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блі́нчык блі́нчыкі
Р. блі́нчыка блі́нчыкаў
Д. блі́нчыку блі́нчыкам
В. блі́нчык блі́нчыкі
Т. блі́нчыкам блі́нчыкамі
М. блі́нчыку блі́нчыках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блі́нчык м. бли́нчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блі́нчык, ‑а, м.

Тонкі блін з пшанічнай мукі (ці з прэснага пшанічнага цеста), часцей з якой‑н. начынкай. Блінчыкі з тварагом. Блінчыкі з мясам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бли́нчик бліне́ц, -нца́ м., блі́нчык, -ка м.; (сладкий) налі́снік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Блінькі́ ’мочкі ў вушах’ (Сцяшк. МГ). Здаецца, ад блін 1: блін ’блін’ > ’штосьці круглае’ > ’мочка’. Параўн. бел. блі́нчык ’юшка’ (Касп.), рус. блин, блино́к ’тс’. Дакладней, бел. блінькі́ ўтворана ад памяншальнага *бліно́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Налі́снік ’тонкі блін з пшанічнай мукі’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Янк. 1, Вешт.; бых., Янк. Мат., Некр., ТС), нале́снік ’тс’ (Нас., Бяльк., Яўс.), ’блінчык з начынкай’ (Мядзв., ТС), нале́снікі ’бліны з мукі, крухмалу без соды, дражджэй’ (Янук.), укр. нали́сник ’блінчык’, рус. нали́стник ’аладка, спечаная на лістах капусты, чамярыцы або на блясе’ (СРНГ), польск. naleśnik ’тонкі блін, спечаны на патэльні’, чэш. nálesnik ’хлеб, спечаны на капусным лісце’. Паводле найбольш вядомай этымалогіі (Даль, Варш. сл., пазней Крэя, JP, 38, 1958, 204 і наст.), ад ліст; іншая версія — ад *lěsa ’рашотка’ з пазнейшым народнаэтымалагічным збліжэннем з ліст, параўн. Трубачоў-Фасмер, 3, 40 (з л-рай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)