Блі́зніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Блі́зніца
Р. Блі́зніцы
Д. Блі́зніцы
В. Блі́зніцу
Т. Блі́зніцай
Блі́зніцаю
М. Блі́зніцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блізні́ца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. блізні́ца блізні́цы
Р. блізні́цы блізні́ц
Д. блізні́цы блізні́цам
В. блізні́цу блізні́ц
Т. блізні́цай
блізні́цаю		 блізні́цамі
М. блізні́цы блізні́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блізні́ца ж., разг. (о представителях женского пола) близне́ц м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блізні́ца, ‑ы, ж.

Разм. Адна з блізнят жаночага полу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

близне́ц м. блізня́ и блізнё, -ня́ці ср., блізня́тка, -кі ср., разг. блізню́к, -ка́ м.; (о представителях женского пола) разг. блізні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)