блізня́чы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
блізня́чы |
блізня́чая |
блізня́чае |
блізня́чыя |
| Р. |
блізня́чага |
блізня́чай
блізня́чае |
блізня́чага |
блізня́чых |
| Д. |
блізня́чаму |
блізня́чай |
блізня́чаму |
блізня́чым |
| В. |
блізня́чы (неадуш.)
блізня́чага (адуш.) |
блізня́чую |
блізня́чае |
блізня́чыя (неадуш.)
блізня́чых (адуш.) |
| Т. |
блізня́чым |
блізня́чай
блізня́чаю |
блізня́чым |
блізня́чымі |
| М. |
блізня́чым |
блізня́чай |
блізня́чым |
блізня́чых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
блізня́чы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да блізнят.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блізня́ты, -ня́т, адз. блізня́ і блізнё, -ня́ці, Т -нём, н.
Дзеці адной маці, якія нарадзіліся адначасова.
Нарадзіць блізнят.
Браты-б.
|| прым. блізня́чы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)