блізнюкі́ (ед. блізню́к) разг. близнецы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блізнюкі́, ‑оў; адз. блізнюк, ‑а, м.

Разм. Тое, што і блізняты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блізню́к,

гл. блізнюкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блізню́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блізню́к блізнюкі́
Р. блізнюка́ блізнюко́ў
Д. блізнюку́ блізнюка́м
В. блізнюка́ блізнюко́ў
Т. блізнюко́м блізнюка́мі
М. блізнюку́ блізнюка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

близнецы́ мн. блізня́ты, -нят, уменьш.-ласк. блізня́ткі, -так, разг. блізнюкі́, -ко́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фанфары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Трубач, які выконвае фанфару (у 2 знач.). Восем фанфарыстаў, усе аднолькавыя, як браты-блізнюкі, стаяць шарэнгай з узнятымі трубамі... Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)