блю́м

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. блю́м блю́мы
Р. блю́ма блю́маў
Д. блю́му блю́мам
В. блю́м блю́мы
Т. блю́мам блю́мамі
М. блю́ме блю́мах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блюм м., тех. блюм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блюм, ‑а, м.

Стальная загатоўка, атрыманая са зліткаў пракаткай на блюмінгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)