блышы́ць
‘малоць лухту, ілгаць, жартаваць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
блышу́ |
блышы́м |
| 2-я ас. |
блышы́ш |
блышыце́ |
| 3-я ас. |
блышы́ць |
блыша́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
блышы́ў |
блышы́лі |
| ж. |
блышы́ла |
| н. |
блышы́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
блышы́ |
блышы́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
блышучы́ |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Блышы́ць ’малоць лухту; ілгаць, жартаваць’ (Нас.). Рус. дыял. (зах.) блыши́ть ’ілгаць, хлусіць’. Да блыха́, блаха́. Параўн. рус. блоши́ть ’кусаць, кусацца; рабіць прыкрасці’, блоши́ться ’імкнуцца атрымаць што-небудзь, выслужвацца перад кім-небудзь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Наблышы́ць ’навазіцца’ (Касп.). Гл. блышыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)