блеф, -у, м.

Выдумка з мэтай увядзення ў зман або запалохвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бле́ф

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бле́ф
Р. бле́фу
Д. бле́фу
В. бле́ф
Т. бле́фам
М. бле́фе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блеф (род. бле́фу) м. блеф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блеф блеф, род. бле́фу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блеф, ‑у, м.

Выдумка, падман з мэтай выхвалення або запалохвання (ад назвы прыёму картачнай гульні ў покер).

[Англ. bluff.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)