бла́стула

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. бла́стула
Р. бла́стулы
Д. бла́стуле
В. бла́стулу
Т. бла́стулай
бла́стулаю
М. бла́стуле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бла́стула ж., биол. бла́стула

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бла́стула биол. бла́стула, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бла́стула, ‑ы, ж.

Стадыя развіцця зародка мнагаклетачных жывёльных арганізмаў, якая завяршае працэс драблення яйца.

[Ад грэч. blastē, blastos — расток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)