бискви́т в разн. знач. біскві́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біскві́т, -ту м. бискви́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Біскві́т. Рус. бискви́т, укр. біскві́т. Запазычанне з франц. biscuit (або ням. Bisquit < франц.), якое з лац. bis coctus (bis coctum) ’двойчы лечанае’. Фасмер, 1, 168; Шанскі, 1, Б, 124–125.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)