бето́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бето́н
Р. бето́ну
Д. бето́ну
В. бето́н
Т. бето́нам
М. бето́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

таркрэ́т-бето́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. таркрэ́т-бето́н таркрэ́т-бето́ны
Р. таркрэ́т-бето́ну таркрэ́т-бето́наў
Д. таркрэ́т-бето́ну таркрэ́т-бето́нам
В. таркрэ́т-бето́н таркрэ́т-бето́ны
Т. таркрэ́т-бето́нам таркрэ́т-бето́намі
М. таркрэ́т-бето́не таркрэ́т-бето́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бетонамяша́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для перамешвання сумесі пры вырабе бетону.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уса́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

1. гл. усадзіць.

2. Памяншэнне ў аб’ёме, памеры пры ўсыханні, застыванні, ушчыльненасці (спец.).

У. бетону.

У. тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бето́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бетону. Бетонныя работы. Бетонны завод. // Зроблены з бетону. Бетонная пліта. Бетонныя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезабето́н, -у, м.

1. Будаўнічы матэрыял, спалучэнне бетону і стальной арматуры.

2. зб. Канструкцыі, вырабы з такога матэрыялу.

Зборны ж.

|| прым. жалезабето́нны, -ая, -ае.

Жалезабетонная канструкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арбалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Разнавіднасць лёгкага бетону, які вырабляецца са звычайнага бетону з дабаўленнем драўняных адходаў (выкарыстоўваецца для пабудовы малапавярховых дамоў).

[Ад лац. arbor — дрэва і грэч. líthos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загусці́цца сов. загусти́ться;

~сці́ўся раство́р бето́ну — загусти́лся раство́р бето́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бетонаўкла́дчык, ‑а, м.

Машына для ўкладкі бетону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бетані́т, ‑у, м.

Штучны камень, зроблены з бетону.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)