беспаро́дны, -ая, -ае.

Непародзісты, у якога адсутнічаюць прыкметы добрай пароды.

Беспародная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспаро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. беспаро́дны беспаро́дная беспаро́днае беспаро́дныя
Р. беспаро́днага беспаро́днай
беспаро́днае		 беспаро́днага беспаро́дных
Д. беспаро́днаму беспаро́днай беспаро́днаму беспаро́дным
В. беспаро́дны (неадуш.)
беспаро́днага (адуш.)		 беспаро́дную беспаро́днае беспаро́дныя (неадуш.)
беспаро́дных (адуш.)
Т. беспаро́дным беспаро́днай
беспаро́днаю		 беспаро́дным беспаро́днымі
М. беспаро́дным беспаро́днай беспаро́дным беспаро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

беспаро́дны беспоро́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беспаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Непародзісты. Беспародная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспоро́дный беспаро́дны; (о зерне) несартавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плебе́й ’чалавек ніжэйшага саслоўя (у Рыме), чалавек не арыстакратычнага паходжання’ (ТСБМ), ст.-бел. плебей, плебеусъ, плебеушъ (XVII ст.) запазычаны са ст.-польск. plebejusz, plebejus, якія з лац. plēbēius ’простанародны, просты, беспародны’ (Булыка, Лекс. запазыч., 26).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)