бераза́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бераза́к
Р. беразаку́
Д. беразаку́
В. бераза́к
Т. беразако́м
М. беразаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бераза́к, -ку́ м., обл., см. бярэ́знік

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бераза́к, ‑у, м.

Абл. Бярэзнік. [Анюта з Васілём] пабудавалі сабе ўжо новую хату і жывуць у самым канцы засценка, у беразаку. Васілевіч. На самым краі лесу фары намацалі воз скіданага абы-як беразаку. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бере́зник, березня́к бярэ́знік, -ку м., беразня́к, -ку́ м., обл. бераза́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)