бензо́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бензо́лавы бензо́лавая бензо́лавае бензо́лавыя
Р. бензо́лавага бензо́лавай
бензо́лавае		 бензо́лавага бензо́лавых
Д. бензо́лаваму бензо́лавай бензо́лаваму бензо́лавым
В. бензо́лавы (неадуш.)
бензо́лавага (адуш.)		 бензо́лавую бензо́лавае бензо́лавыя (неадуш.)
бензо́лавых (адуш.)
Т. бензо́лавым бензо́лавай
бензо́лаваю		 бензо́лавым бензо́лавымі
М. бензо́лавым бензо́лавай бензо́лавым бензо́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бензо́лавы хим. бензо́ловый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бензо́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да бензолу, уласцівы бензолу. Бензолавы пах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бензо́л, -у, м.

Бясколерная гаручая вадкасць са своеасаблівым пахам, якая атрымліваецца пры сухой перагонцы вугалю, нафты і выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці.

|| прым. бензо́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бензо́ловый бензо́лавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)