бензапіла́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бензапіла́ |
бензапі́лы |
| Р. |
бензапілы́ |
бензапі́л |
| Д. |
бензапіле́ |
бензапі́лам |
| В. |
бензапілу́ |
бензапі́лы |
| Т. |
бензапіло́й
бензапіло́ю |
бензапі́ламі |
| М. |
бензапіле́ |
бензапі́лах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бензапіла́, ‑ы, ж.
Тое, што і бензаматорная піла (гл. бензаматорны).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бензопила́ бензапіла́, -лы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)